Perihal Mini DV

Suatu waktu dulu, saya memang suka sangat record segala event yang berlaku di sekeliling saya ke dalam mini DV saya tu, akan tetapi lepas lahirkan Lydia, dah tak pernah sentuh pun mini DV tu, so malam tadi..(sesetengah orang sebut malam semalam...) atau last nite kata omputeh, tiba-tiba tergerak hati ni nak tengok balik video2 yang dah lepas...niat di hati, nak juga copy masuk dalam pc..and burn to VCD or DVD. Rasanya sejak beli dua tahun lepas, not even a single tape that we managed to burn into VCD or DVD.

Bila keluarkan mini DV dari beg dia, ingatan saya pun kembali la ke tahun 2003..tahun saya membeli mini DV ni...

Time tu nak hari raya puasa, first time saya nak beraya sebagai seorang isteri...tapi saya bertuah sangat, sebab tak seperti kebanyakan pasangan yang menyambut hari raya pertama selepas berkahwin di rumah keluarga pihak lelaki..kami memilih untuk berhari raya di Johor (rumah keluarga sebelah isteri..err..saya....)

Memang seronok. Tak terkata seronoknya...thanks hubby..

so dua hari sebelum 1 Syawal, kami dah berada di Johor..memang menjadi kebiasaan keluarga saya sejak kami kecil, arwah bapak akan bawak kami adik beradik ke bandar bp untuk last minute shooping (biasanya kasut dan mercun) ..so sampai sekarang bila kami adik beradik dah besar pun, kami tetap pergi ke bp for last minute shopping...so tak terkecuali la saya dan husband ...

last minute shopping kali ni bukan kasut or mercun ..

"abang, boleh tak kalau kita beli something big for this hari raya?" masa tu dalam kereta .. husband dah janji nak belikan saya something (dia bajet nak beli jewellery for me) ...

"i dont mind if u don't buy me new jewellery (at least not this year..hehehe)..but i really want this thing.." dia senyum. Senyum tak berkenan la tu..

"sekarang semua orang dah ada video cam tau .." suara saya seakan-akan merajuk

kami ke kedai camera .. namun apa lah sangat yang ada kat bandar bp, kedai kamera cuma jual kamera biasa..semangat semakin luntur..satu kedai ke satu kedai kami singgahi..

"ini last kedai tau, kalau takder, tak payah la ek? lain kali ye?" perkataan lain kali dari suami memang buat saya rasa macam hari raya tahun ni tak meriah..

tak sangka, dah hampir dua tahun dah...tak sangka, di kedai terakhir tu, saya mendapat apa yang saya hajati ..

terima kasih husband..lagi..

dan bermula la hobi baru saya..merakam..dari sekecil semut berjalan, sehingga sebesar hari pernikahan saudara mara..semua saya abadikan melalui mini dv tu..

Malam tadi...hampir luluh jiwa saya..dua daripada tape-tape yang di dalamnyer terkandung peristiwa yg saya rakam ... tidak dapat dibaca..stuck!..tak perlu lah saya cerita ceriti macam mana reaksi saya menerima kenyataan itu..

"It's okay dear... at least we still have the recorder .. just forget the past, and kita ada banyak lagi events yang boleh dirakam" begitu kata suami, dan aku hanya mampu tersenyum...

sekali lagi..terima kasih suami..atas kesabaran menghadapi kerenah dari seorang isteri...